Doskonały mariaż przeszłości z przyszłością, sztuki i muzyki, wyglądu i dźwięku.

Pierwszym twórcą fortepianu był Bartolommeo Cristofori – budowniczy klawikordów z Padwy. Swój pierwszy fortepian stworzył najprawdopodobniej między rokiem 1709 a 1711. Przez następne 150 lat europejscy technicy, zmotywowani i zainspirowani przez współczesnych im kompozytorów jak Mozart, Bach czy Beethoven, pracowali niestrudzenie nad udoskonalaniem dźwięków instrumentów.

Około roku 1870 fortepian stał się najlepszym technicznie instrumentem, przeważającym nad wszystkimi dotychczas znanymi instrumentami klawiszowymi. W tym samym czasie innowacje w fortepianach zwróciły się w kierunku artystycznego wyrazu. Ponieważ jakość dźwięku zadowalała twórców i słuchaczy, nadszedł czas, aby fortepian zyskał nowy wygląd – w ten sposób powstały stylizowane obudowy.

Od końca XIX wieku fortepiany z ozdobnymi obudowami stały się swoistymi dziełami sztuki. Postrzegane jako wyznacznik statusu elity i przekazywane z pokolenia na pokolenie, stały się doskonałą inwestycją, z roku na rok zyskującą na wartości.

Czas Wielkiego Kryzysu, a potem II Wojny Światowej i ich niszczących efektów, a potem dążenie do maksymalnej wydajności produkcji i produkcji masowej spowodowały znaczny spadek tworzenia fortepianów z fantazyjnymi obudowami. Szacuje się, że od Złotej Ery (1830-1930) wyprodukowano zaledwie około 3500 tego typu fortepianów, co sprawia, że są obecnie prawdziwymi perłami.